Ο Λαβύρινθος της φιλοσοφίας

‘‘Η Ελλάδα μας έδωσε τη φιλοσοφία. Και με φιλοσοφία εννοώ όχι τις λύσεις αλλά τα αινίγματα, τα ερωτήματα: τα αινίγματα και ερωτήματα που απασχολούσαν τους Προσωκρατικούς και τον Πλάτωνα.’’ -Jorge Luis Borges

Λόγια του σπουδαίου οικουμενικού λογοτέχνη και ποιητή του 20ου αιώνα Χόρχε Λουίς Μπόρχες από την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης τον Μάιο του 1984, όπου αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Ρεθύμνου.

Γαλουχημένος και γοητευμένος από την ελληνική μυθολογία δήλωνε:

«Πέρασα τη ζωή μου διαβάζοντας και, αλίμονο, γράφοντας, κι αυτά τα δύο με έκαναν ευτυχισμένο. Ο μύθος του λαβυρίνθου με κατείχε πάντοτε. Όμως ο λαβύρινθος δεν μου γεννά μόνο τρόμο αλλά και ένα είδος ελπίδας. Γιατί αν ο κόσμος είναι ένα χάος, είμαστε χαμένοι. Αν όμως είναι ένας λαβύρινθος, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα».

Φιλοσοφία σημαίνει αγάπη για το φως, την αλήθεια. Επίσης ‘απορία’ σημαίνει έλλειψη διεξόδου. Οι φιλοσοφικοί προβληματισμοί, οι φιλοσοφικές απορίες εμπεριέχουν ακριβώς αυτή την αναζήτηση διεξόδου στο φως της αλήθειας. Αυτή η περιπέτεια του στοχασμού καθώς αναζητά την Ιθάκη του, την έξοδο από το λαβύρινθο της φιλοσοφικής ερωτηματοθεσίας είναι συναρπαστική. Το ‘αίνιγμα’ ανέκαθεν ήταν μια ευχάριστη πρόκληση για τον ανθρώπινο. Ο λαβύρινθος απαιτεί μια πορεία περίπλοκη, σε διαδρόμους όμως από προσδιορισμένους που οδηγούν σε ένα τέλος, έναν σκοπό. Δεν πρόκειται για άεναη, ατελέσφορη περιπλάνηση. Οι διάδρομοι του φιλοσοφείν είναι κήποι όπου ανθίζουν το πνεύμα και η ψυχή του ανθρώπου.